Blog

Sara: ‘Een toilet dichtbij of toch langer met verlof?’

Pinterest LinkedIn Tumblr

Voordat ik überhaupt zwanger was, leek de bevalling mij het moeilijkste stuk van het moederschap. Had ik dat bij het verkeerde eind zeg! Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar de bevalling vond ik fantastisch. Vergeleken met alles wat er na komt, was het appeltje-eitje. En ja, zelfs al had ik er een totaalruptuur aan overgehouden. Dat stond niet in mijn bevalplan uiteraard, maar hé, shit happens ;).

Nooit verteld

Sommige dingen in het ouderschap of zwangerschap lijken je nooit verteld te worden. Of misschien is het wel een kwestie van dat je het niet tegenkomt, omdat je er niet specifiek naar op zoek bent. Tijdens mijn zwangerschap heb ik veel ervaringsverhalen gelezen van andere werkende moeders. Daarin las ik vooral dat het verlof wel langer had mogen duren. Om meer qualitytime met hun kind te kunnen hebben of voor de borstvoeding. Maar nergens las ik waarschuwingen over fysieke ongemakken die je nog kunt ervaren na je verlof. En dat dit impact kan hebben op hoe je op het werk functioneert.

Ophouden maar

Waar ik in de eerste week na de bevalling moeite had met ‘de grote boodschap’ door de ruptuur (lees: het deed ontiegelijk veel pijn), veranderde dat later in moeite met het ophouden. Ophouden van gas, plas én ‘de grote boodschap’. Tijdens mijn verlof hield ik daar rekening mee en had ik er niet heel veel last van. De 12 weken bevallingsverlof vlogen alleen wel heel snel voorbij en voor ik het wist, mocht ik weer aan het werk. En daar had ik op zich wel zin in. Alleen had ik tijdens mijn voorbereidingen op de terugkeer na verlof, geen rekening gehouden met mijn problemen down under. Ook was ik even vergeten dat er geen toilet dicht bij mijn werkplek zit. Dat had ik me van te voren wel kunnen bedenken. Tijdens mijn zwangerschap stond ik namelijk vaak genoeg te kotsen in een luierzakje op de gang. En al die dingen die ik hierboven noemde die ik niet kon ophouden, daar gebruik je liever niet dat luierzakje op de gang voor.

Lees ook: 21e-eeuws verlof: langer, beter betaald en gendergelijk verlof voor álle ouders

Continu malen en zweten

Klotsende oksels kreeg ik, zodra ik ook maar ‘iets’ voelde gebeuren in mijn buik. Ik dacht continu: als ik maar niet ineens keihard moet lachen, niezen of hoesten. Op die manier kan er niets ontsnappen. Mijn collega’s dachten waarschijnlijk dat ik mijn hersenen aan het kraken was voor al die projecten die ik weer ging oppakken, maar eigenlijk was ik vooral hier mee bezig. Voor mijn verlof onderbrak ik nooit een meeting om te kunnen toiletteren. Na mijn verlof deed ik dat bijna altijd. ‘Sorry, ik moet echt nú plassen’ en direct erachteraan liep ik weg. Achteraf vraag ik me weleens af hoe ik die periode op werk heb overleefd. Elke dag met natte oksels weer naar huis. Had het verlof maar iets langer geduurd. Zo konden de spiertjes beneden herstellen en had ik minder stress. En droge shirtjes.

COLUMNIST | + berichten

Sara (34) is co-founder van Work It Mama en woont samen met haar man en zoon van 3 in Rotterdam. Daarnaast werkt zij 3 dagen per week als adviseur arbeidsmarkcommunicatie bij een zorgorganisatie en probeert zij ook nog tijd te vinden voor haarzelf, haar sociale leven én familie.

Reacties gesloten.